کارآگاه پوآرو

سلام

کارت هوشمند سوخت نشان می دهد رویکرد مسوولین ما به قضیه سوبسید چقدر غیر عادلانه است. عجیب تر آنکه ادعا می کنند این سیستم از عرضه به قیمت آزاد سوخت به عدالت نزدیک تر است. چند روز پیش خبر دادند که مصرف سوخت در سیستان و بلوچستان نصف شده است. مشخص است که قاچاق سوخت در آنجا کم شده، اما پیش بینی من آن است که یا قاچاق در آن منطقه به زودی به وضعیت قبلی بر می گردد، (مثل ترافیک تهران) یا آنکه اعتصابات و شورشهای مردمی در آنجا شکل می گیرد؛ چون آن منطقه هیچ صنعت خاصی ندارد، کشاورزی ندارد، از تجارت در آن خبری نیست و خلاصه مردم با قاچاق سوخت امرار معاش می کنند. این را وقتی یک بار از مشهد با قطار بر می گشتم و با دو تا آدم بلوچ شیک پوش که بعدا فهمیدم قاچاقچی سوخت هستند همکوپه بودم فهمیدم! داستانش مفصل و جالب است... (نگران نباشید، اتفاقی برایم نیفتاد!) او می گفت زندگی همه مردم منطقه از قاچاق سوخت می گذرد. می گفت هر شب، چندین وانت از چندین مسیر مختلف، بشکه های بنزین را به سمت پاکستان می برند. در مسیرشان چند پاسگاه هست که هر پاسگاه ماهیانه حدود سیصد هزار تومان از هر ماشین می گیرد تا مجوز عبور دهد! بنزین را در شهر گران تر از قیمت اصلی می خرند و بعد به پاکستان می برند. (یعنی واسطه های دیگری هم هستند که از این قاچاق سود می برند.) تابعیت دوگانه هم داشت. جالب این بود که از قاچاقچی بودن هم خوشحال نبود و دوست داشت یک شغل آبرومند در همان منطقه داشته باشد؛ اما هیچ جایی برای کار اقتصادی در آنجا نیست...

پریروزها در روزنامه و ایضا تلویزیون دیدم می گفتند قبل از قرار دادن نازل، کارت را برندارید و الا کارت می سوزد یا بیخودی شارژ می کند. از دید من که زمانی مهندس بودم این حرف فوق العاده خنده دار است و نشان می دهد هیچ طراحی صنعتی و درستی برای این سیستم انجام نشده است. این دقیقا مشابه آن است که بگویند وقتی ویندوز را خاموش می کنی، در فاصله ای که ویندوز دارد شات دون می کند، دکمه ای را فشار نده و الا هاردت می پرد!
 
راستی، سهمیه بندی برق هم که دکتر احمدی نژاد خواستار شده بود، حداقل برای ما عملیاتی شد، چون در طول این هفته، دو بار برق شرکت به مدت بیش از دو ساعت رفت و ما مجبور شدیم به تحلیل اوضاع مملکت بپردازیم...